گاهی به این نتیجه می رسم که خواهرم راست می گفت که آدمها هر جور که خودشون بخوان باهاشون رفتار میشه.در مورد خودم که درست از آب دراومده. اصولن باهام بدرفتاری نمیشه؛ مگر اینکه طرف منو نشناسه و همچنین بالادست من و هم بسیار بی تربیت باشه. ولی یاد گرفته ام طوری با دیگرون رفتار کنم که به خاطر احترام زیادی که بهشون میگذارم، مجبور باشند احترامم را نگه دارند.
در مورد مهاحرت به استرالیا بدجوری سر در گمم. یه همچین موقعی، بهتربن کار گرفتن وکیله که اون هم با عقل جور در نمیاد؛ چون هم هیچکس توصیه نمی کنه ( میگن کسی که زبانش خوبه، نیازی به گرفتن وکیل نداره) و هم اینکه خیلی گرون حساب می کنند در حالی که نرخ واقعیش اصلن اینقدر نیست و هم اینکه وکیل واسه وقتیه که تو پرونده ات گیری داشته باشی که بخوای به عهده ی اونها بذاری؛ و جالب اینجاست که اونها هم واسه اینکه امتیاز منفی نگیرند، از بیخ و بن چنین پرونده هایی را نمیپذیرند!!! من نمی فهمم؛ پس وکیل به چه دردی می حوره؟؟!!
وقتی می تونم ساعت 9:30 برم توی رختخواب، یعنی اینکه اینجا اعصابم خیلی آروم تر شده! خدا را شکر.
خدا را شکر که اعصابت راحتتره!