هی می خواستم بنویسم، نشد!

   هی می خواستم بنویسم، نشد!
   کمی خسته ام. کلنجار برای جا افتادن در محیط کار جدید، مقدار زیادی انرژی ازم گرفته. اینترنت درست و حسابی ندارم. اصلن وقتش را هم ندارم. دیشب با دوست گرامی، بحث می کردیم و انتقاد می کردیم و حرص می خوردیم تا یازده و نیم شب. بعدش پیشنهاد داد که بشینیم فیلم ببینیم! دایره زنگی! تا یک و نیم طول کشید ولی من تا حدود 3 خوابم نبرد. حالا هم از بس خمیازه کشیده ام، فکم درد میکنه!
   آدمهای اینجا فرق می کنند! نمی تونم بگم چه جوری، چون ممکنه وبلاگم را پیدا کنند و بعدش خر بیار و باقالی بار کن! ولی خب، در کل یه جورایی بهتر از محیط خشن و بی اخلاق و بی فرهنگ قبلی هست. باز خدا را شکر.
   پنج روز بیشتر نیست که اومده ام ولی دلم برای گلپوش تنگ شده. در این یک سال گذشته، بیشتر اومدن و رفتن و کار کردن در عسلویه، اذیتم میکنه. دیگه خیلی داره سخت میشه. و اینکه هر روز عاشقتر از قبل میشم، بیشتر عرصه را بهم تنگ میکنه. (خب، چکار کنم؟ زنمه! دوستش دارم!! :دی )
   امروز تولد حمیده. پوریا واسه کادوش، دعوتمون کرده که سه تایی بریم «بوف»! من هم یه کتاب بهش میدم و یه پک سی دی از تمام کارهای علیرضا افتخاری. مطمئنم که هر دوش را دوست خواهد داشت و خیلی به کارش خواهد آمد.
   اسم اون کتاب هست: «پنج زبان عشق»، از «گری چاپمن». کتاب فوق العاده ایه. حتمن بخونیدش. به درد همه جور آدم و ار هر سن و جنسی می خوره. من و گلپوش تا حالا به پنج نفر هدیه دادیمش. ولی هنوز نشده که یه آمار درست و حسابی بگیریم ببینیم چقدر رو زندگی اونها اثر مثبت گذاشته. شما هم بخونید و اگه تونستید، ما را هم از نتیجه اش با خبر کنید. واسه من یکی که معجزه کرد!
فعلن!